Gedicht voor henkjan*

Zo klein en mooi als dat jij werd geboren,

geen ouder hoort te verliezen wat wij hebben verloren.

Mooie grote handjes en voetjes had jij al met 27 weken,

mamma hoorde je huilen en al het gevaar scheen voor even geweken.

32 minuten mocht je er zijn in dit leven,

we hadden je zo graag er 90 jaar bij gegeven.

Je werd bij ons weg gehaald zoals je kwam,

plotseling en het liet veel pijn achter toen de hemel je weer terug nam.

Je bent een engeltje die niet op deze aarde mocht zijn,

je pappa, mamma en je grote broer blijven achter met veel verdriet en pijn.

                                                            lieve henkjan 

waarom moest je bij ons weer weg gaan,

waarom mocht je in deze wereld niet bestaan.

waarom moest dit jouw gebeuren,

we hebben het ons zo vaak afgevraagt in alle woorden en kleuren.

jij heb ons laten voelen wat gemis is,

waarom dat blijft voor ons altijd een gegis.

je was een mooi ventje die veel op pappa leek,

die grote handjes en voetjes waar iedereen van op keek.

je was te mooi om op deze wereld te lopen en te staan,

daarom moesten wij jouw al na een half uur laten gaan.

engeltjes horen niet op deze aard,

gelukkig is jouw veel pijn en leed bespaard.

kijk vanaf je wolkje af en toe eens op ons neer,

en zeg dan tegen onze lieve Heer,

daar is mitch,zo groot sterk en stoer,

die wil ik beschermen want dat is mijn grote broer.

liefs mama pappa en mitchy